Geschreven door Jessica Santiago Lopez op 2015-06-26 12:48:07
Album Reviews :: Next To None – A Light In The Dark
Band: Next To None – A Light In The Dark
Label: InsideOut Music
Release: 29 juni 2015
Review geschreven door Jordy Valke
Line-up:
- Max Portnoy – drums
- Ryland Holland – gitaar
- Kris Rank – bas gitaar
- Thomas Cuce – keyboards & vocals
Het album:
Kinderen van beroemde muzikanten die zelf ook doorbreken als muzikant. Ik ken er eigenlijk niet zo heel veel. Bekendste voorbeelden zijn waarschijnlijk de zoon van Led Zeppelin-drummer John Bonham, Jason Bonham (die ook de eer had om achter de drumkit te kruipen tijdens de reünie-concerten in 2007) en Ziggy Marley, de oudste zoon van Bob Marley. Imiddels timmert de zoon van Phil Collins, Simon Collins ook redelijk hard aan de weg met zijn Sound of Contact, maar dat is het wel zo´n beetje. We zitten hier nog steeds op een website voor harde gitaarmuziek, dus het feit dat Miley Cyrus dochter is van countryzanger Billy Ray Cyrus met zijn pijnlijk slechte “Achy Breaky Heart” laat ik hier dan ook maar even buiten beschouwing. Maar er is een nieuw voorbeeld aangetreden en wat voor één. Ik volg Mike Portnoy al jaren en heb dan ook de ontwikkelingen op de voet gevolgd van zijn zoon, Max Portnoy. Max is de drummer van de band Next To None. Na een tournee door Amerika met als hoogtepunt ongetwijfeld het optreden op Progressive Nation At Sea is hier nu dan eindelijk het debuutalbum ‘A Light In The Dark’ en ik ben diep onder de indruk.
Als je de achtergrond van de band niet weet, klinkt het album al gewoon goed. Voor een debuutalbum zitten de songs stuk voor stuk goed in elkaar. Bij de opener “The Edge Of Insanity” twijfel je even of je niet een album van Dream Theater hebt opgezet, want de stem van zanger Thomas lijkt vrij sterk op die van James Labrie. Een jonge James Labrie dan wel, want even voor de goede orde, de bandleden zijn niet ouder dan 16/17. Sterker nog, Max is nog maar 15. Next To None is al opgericht toen ze 12 en 13 waren (!). Als je dan hoort wat voor technische hoogstandjes, inclusief tempowisselingen en verschillende maatsoorten, deze tieners op de plaat hebben gezet, kan je niet anders dan hier een hele hoop respect voor hebben. De invloed van Mike Portnoy is overduidelijk aanwezig, met name bij zijn zoon Max. De kenner van Mike's drumwerk zal ongetwijfeld wat dingen herkennen. Bovendien is hij ook zeer nauw betrokken geweest bij het opnemen en produceren van dit album. Het schrijfproces en het inspelen van de nummers is volledig in de handen van het viertal “jochies” geweest. Zoals gezegd zijn ze duidelijk beïnvloed door de progressieve muziek van Mike, maar ze hebben duidelijk ook inspiratie gehaald uit bijvoorbeeld metalcore bands. De cleane zang wordt dan ook afgewisseld met een stevig geschreeuw onder begeleiding van serieus stevig gitaarwerk. Dit zorgt ervoor dat de nummers een jong tintje krijgen.
Conclusie:
Zoals het wel vaker gaat met nieuwe bands en hun debuutalbums, ontbreekt het Next To None nog aan een eigen geluid. Veelal is het toch een beetje Dream Theater on steroids. ‘A Light in the Dark’ is absoluut geen slecht album, maar behoort zeker ook niet tot de toppers van dit jaar. Maakt dit wat uit? Nee. Want de band heeft alles in zich om de komende jaren wel uit te groeien tot één van de toppers in de progressieve metal. Niet slecht voor een groepje jongens waarvan de oudste in 1998 of 1999 geboren is. Zoals gezegd, ben ik diep onder de indruk en ik ben blijkbaar niet de enige, want Next To None staat onder contract bij niemand minder dan InsideOut Records, HET progressieve rock en metal platenlabel en dat is niet voor niks. Nu is het wachten op een Europese tour! In een schoolvakantie, zonder bier uiteraard.
Tracklist:
01. The Edge Of Sanity
02. You Are Not Me
03. Runaway
04. A Lonely Walk
05. Control
06 Lost
07. Social Anxiety
08. Legacy
09. Blood On My Hands
Links:
