Geschreven door Jessica Santiago Lopez op 2014-01-11 11:56:18
Live Reviews :: An evening with Long Distance Calling
Ik kom aangelopen bij 013 en ik zie groepjes mensen in outfits staan die me zeer doen denken aan carnaval. Even twijfel ik of ik wel op de goede datum naar Tilburg ben afgereisd. Dit blijkt gelukkig wel het geval. In de grote zaal staat een meezingfeest op het programma, hartstikke gezellig natuurlijk, maar daar ben ik hier niet voor. Ik neem de andere ingang, die van de kleine zaal. Daar staat een band op het programma waarbij het lastig meezingen is, Long Distance Calling.
Review geschreven door Jordy Valke
Foto’s gemaakt door Jessica Santiago Lopez (klik op de foto's voor meer!)
Deze avond is een bijzondere. De band heeft tijdens deze tour 3 speciale “An Evening With” optredens gepland staan. Daar is die van vanavond er één van. Mensen die wel eens naar een optreden van bijvoorbeeld Dream Theater geweest zijn een paar jaar geleden, zijn wellicht bekend met deze term. Het houdt in dat er geen voorprogramma is en dat de band een langere setlist heeft dan normaal. En dat blijkt ook wel, inclusief een korte pauze gaat het optreden over de 2 uur heen.
Gek genoeg gaan deze 2 uur heel snel voorbij. Dit terwijl de nummers toch ook regelmatig boven de 7 of 8 minuten uitkomen. Hoe dit komt heeft niet één bepaalde oorzaak. Het is een combinatie van allerlei factoren. Te beginnen met de muziek zelf. Een beetje Pink floyd, een beetje Tool, een beetje Opeth, maar toch heel eigen. En het bijzondere van Long Distance Calling is dat 90% van de nummers zo goed als instrumentaal zijn. Dit zonder ook maar een moment te vervelen. Dat is knap. Ik durf te stellen dat dit één van de beste (zo goed als) instrumentale rockbands is van deze tijd. Daarbij is het geluid ook perfect vanavond.
Daar komt bij dat de zaal gevuld is met liefhebbers. Niet alleen in de zaal zelf, maar ook op het podium. De band geniet zichtbaar van de muziek die ze maken en dat straalt door naar het publiek. Het enthousiasme van het publiek is zo overweldigend dat de bandleden regelmatig met een enorme glimlach en vol ongeloof “nee”-schuddend de zaal in kijken. Mooi om te zien. De bassist en gitarist bedanken de zaal dan ook regelmatig in het Engels, voorzien van een mooi Duits accent. Het moment dat een alles behalve nuchtere vrouw vanuit het midden van de zaal helemaal naar voren loopt, de bassist een high-five geeft, “That was fucking awesome!” roept, om vervolgens weer op haar oude plek te gaan staan, geeft wel aan hoe goed het vijftal op het podium bezig is vanavond.
Dit concert was zoals een concert hoort te zijn. Goede muziek met goed geluid in een intieme zaal met een enthousiast publiek en een minstens zo enthousiaste band. Als je het jammer vind dat je het gemist hebt, wat heel begrijpelijk is, dan komt de volgende kans om ze live te zien alweer heel snel. Op 7, ik bedoel 6, februari (onze fotografe moest de bassist op de goede datum wijzen) staat de band in de Boerderij in Zoetermeer. Deze keer vergezeld door Julius en Wolves Like Us.
